Let's finish the ending, czyli jak gramatyka wskazuje, że żyjemy w receiver-centered czasach

czerwca 08, 2020

Let's finish the ending, czyli jak gramatyka wskazuje, że żyjemy w receiver-centered czasach

Polacy używający języka angielskiego często mylą się w użyciu słówek "to finish" oraz "to end". Obydwa znaczą "kończyć", ale w innych kontekstach.

• To finish - używamy w kontekście "dokończyć", np.:

I finished eating my pasta - dokończyłem jedzenie mojego makaronu

He finished the marathon - dokończył maraton

Did you finish your homework? - dokończyłaś zadanie domowe?

Coś musiało być zaczęte i celem jest tego DOKOŃCZENIE, a nie "zakończenie". Po "to finish" może pojawić się rzeczownik (the marathon, homework), albo czasownik w formie gerund (eating).

• To end - używamy właśnie w kontekście "zakończyć", np.:

She ended our relationship  -zakończyła nasz związek
How did this situation end? - jak skończyła się ta sytuacja?
His life may have ended, but he shall be remembered - jego życie się skończyło/dobiegło końca, ale pamięć o nim pozostanie

W tym wypadku podjęte czynności - jak np związek czy życie - nie mają z punktu wpisanego "dokończenia" w samą swoją istotę. One się prędzej czy później zakończą - chyba że jesteś niepoprawnym optymistą wierzącym w reinkarnację. Po "the end" nie może pojawić się ani forma gerund (-ing) ani forma to infinitive (to do). 

Ciekawe jest to, że na zakończenie książki czy filmu po angielsku mówimy "ending". Pokazuje to, że język  angielski skupia się na czytelniku i oglądającym (is receiver-centered) - końcówka książki czy filmu jest dla niego ZAKOŃCZENIEM. Gdyby angielski był writer-centered czy raczej creator-centered, być może na zakończenie utworu mówiłoby się "finish" - bo z jego perspektywy pisanie zakończenia byłoby DOKOŃCZENIEM czynności opowiadania historii - chyba, że jak Alice Munro autor pozostaje w stanie ciągłego poprawiania swoich własnych utworów :)